تاریخچه فلفل قرمز

تاریخچه فلفل قرمز:  فلفل تند یا پلپل تند ) Capsicum annuum نام علمی ان ) میوه گیاهی از سرده فلفل دلمه‌ای است که عضوی از خانواده بادنجانیان می‌باشد.

فلفل قرمز میوه گیاهی به نام کپسیکوم است که به دلیل طعم تندی که دارد در سراسر جهان به عنوان ادویه و طعم دهنده مورد استفاده قرار می گیرد. میوه آن در پوشش‌های غلافی بلند که به موازات رسیدن رنگ قرمز، نارنجی یا زرد به خود می‌گیرد، می‌روید. میوه این گیاه به صورت خام، پخته شده، خشک یا در قالب چاشنی پودری در صنایع غذایی و دارویی، مصرف میشود.

فلفل قرمز بیشتر به صورت خشک و پودر شده برای استفاده در غذاها مورد استفاده قرار می گیرد که با نام پاپریکا شناخته می شود.
این فلفل طبیعت گرمی دارد که به دلیل وجود سطح بالای کاپسیسین در آن است. بیشتر فواید فلفل به دلیل وجود همین ماده است و عامل اصلی ایجاد گرما بعد از خوردن فلفل قرمز نیز هست. فلفل قرمز، از دیر باز به عنوان دارو در مناطق مختلف آسیا بکاربرده می‌شده است.

فلفل گیاهی است که در آب و هوای نیمه گرمسیری و گرمسیری می‌روید. فلفل قرمز از قاره آمریکا می‌آید. بعد از کشف آمریکا توسط کریستف کلمب و مبادله همه‌جانبه بین قاره‌ها، تیپ‌های گوناگونی از فلفل تند در سراسر دنیا برای استفاده خوراکی و پزشکی پرورش پیدا کرد. فلفل قرمز و فلفل هابانرو از انواع این فلفل هستند. بیشترین مصرف فلفل قرمز در کشورمان ، در شهرهای جنوبی می باشد که علاقه ای زیادی به غذاهای تند دارند.
علت تند بودن فلفل، ماده‌ای است به نام کاپسیسین که بسیار برای بدن مفید است. کاپسیسین و تعدادی از ترکیبات مشابه دیگر توسط برخی از گیاهان جنس کپسیکوم تولید می‌شود موجب رانده شدن بعضی از علفخواران می‌گردد. کاپسیسین نوعی آلکالوئید است که در برخی از گیاهان مثل فلفل قرمز یافت می‌شود که برای پوست و موکوس محرک بوده و برای تهیه نوعی دارو که در تسکین برخی از دردها به کار می‌رود مورد استفاده قرار گرفته‌است. این ماده هرگاه به مخاط دهان برخورد کند، مغز به اشتباه آن قسمت را داغ احساس می‌کند