تاریخچه زردچوبه

زَرچوبه یا زَرده‌ چال (نام علمی Curcuma longa) است. در کتب سنتی از زردچوبه با نام های عروق الصفرا، حشیشه الصفرا، عروق الزعفران و عروق الصباغین نام برده شده است. به عربی هرد (Hurd) و بقله الخطاطیف گویند (خطاف نام پرستویی است که این پرنده بسیار تیزبین است و سبب آن را این می دانند که از گیاه زردچوبه می خورد زیرا زردچوبه برای افزایش دید مؤثر است).
 در برخی کتب سنتی از جمله در تحفه حکیم مؤمن ، مامیران را نوع صغیر گیاه زردچوبه دانسته اند و نام آن را حشیش الخطاف گذاشته اند چون این گیاه نیز برای چشم مفید است. 
این گیاه به فارسی زردچوبه، به هندی، هلدی و کرکم (Kurkim) و در انگلیسی به نام های Tumeric و Curcuma شناخته شده است.

پودر زردچوبه به رنگ زرد تیره‌ است که یکی از پرکاربردترین ادویه به ‌شمار می‌رود. رویشگاه اصلی این گیاه هند است و قسمت اصلی ادویه معروف کاری را که در بسیاری از غذاهای هندی به کار می‌رود، تشکیل می‌دهد.

زردچوبه گیاهی است که دارای ساقه‌های ریشه مانند زیرزمینی است و در مناطق گرمسیری رشد می‌کند، همچنین یک گیاه چند ساله است که به خانواده زنجبیل تعلق دارد. این گیاه بومی جنوب آسیا بوده و به مدت بسیار طولانی در طب آیووردا (طب سنتی هند) مورد استفاده قرار می‌گرفته است. پودر بدست آمده از ساقه‌های زیر زمینی آن عمدتاً به عنوان ادویه استفاده می‌شود با این حال، جهت اهداف دارویی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. کورکومین که یک ماده شیمیایی موجود در زردچوبه است مشخص شده است که دارای خواص دارویی است. بنابراین زردچوبه به عنوان آنتی بیوتیک، عامل ضد باکتری و عامل ضد التهابی بکار برده می‌شود. همچنین برای سیستم گوارش مفید است.

این گیاه به درجه حرارت و شرایط خاصی برای رشد نیاز دارد، بنابراین به طور گسترده در سراسر جهان کشت نمی شود، اما به دلیل مطلوبیت آن، به سراسر جهان صادر می شود. رنگ پودر آن شاید مهمترین ویژگی آن باشد، زیرا زرد روشن است. بوی زردچوبه اندکی مانند خردل است اما دارای یک تلخی گرم و تقریبا مانند فلفل است که غذاهای مختلفی را تکمیل می کند و طعم آن موجب شده است که در تهیه سوپ ها، سس ها، خوراک ها، غذاهای گوشتی، بیسکویت ها، آماده سازی برنج، و به عنوان یک ادویه معمولی برای ده ها غذای محلی و خاص دیگر محبوب باشد. علاوه بر استفاده گسترده از آن در آماده سازی غذا، زردچوبه به عنوان یکی از جامع ترین و قدرتمند ترین گیاهان دارویی در درمان های آیورودایی و سایر روش های سنتی محلی مورد ستایش قرار گرفته است.

كوركومين مهمترين و فعالترين عنصر اين “گياه فوق العاده” است. آب زردچوبه شاید رایج ترین شکل این گیاه در کاربرد های پزشکی است، اما می توان آن را به سرم ها و کرم های موضعی نیز مخلوط کرد. اسانس زردچوبه نیز یک عامل سلامت موثر است.